Heparine kopen

Het medicijn heeft een bloedverdunnende werking, raadpleeg voor gebruik een specialist!

Heparine wordt gebruikt voor:

• Preventie en behandeling van veneuze trombose (inclusief trombose van de oppervlakkige en diepe aderen van de onderste ledematen en nierveneuze trombose) en longembolie;
• preventie en behandeling van trombo-embolische complicaties geassocieerd met atriale fibrillatie;
• preventie en behandeling van perifere arteriële embolie (inclusief die geassocieerd met mitralisziekte);
• behandeling van acute en chronische consumptie-coagulopathie (inclusief stadium I DIC);
• acuut coronair syndroom zonder aanhoudende ST-segmentverhoging op het ECG (instabiele angina pectoris, myocardinfarct zonder ST-segmentverhoging op het ECG);
• myocardinfarct met ST-segmentverhoging: met trombolytische therapie, met primaire percutane coronaire revascularisatie (ballonangioplastiek met of zonder stenting) en met een hoog risico op arteriële of veneuze trombose en trombo-embolie;
• preventie en therapie van microtrombose en microcirculatiestoornissen, inclusief met hemolytisch-uremisch syndroom;
• glomerulonefritis (inclusief lupus nefritis) en met geforceerde diurese; preventie van bloedstolling tijdens bloedtransfusie, in extracorporale circulatiesystemen (extracorporale circulatie tijdens hartchirurgie, hemosorptie, cytopherese) en hemodialyse;
• behandeling van perifere veneuze katheters.

Aan de kant van de bloedsomloop:

• het kan trombocytopenie veroorzaken,
• maagbloeding,
• bloeding op de injectieplaats, in gebieden die onder druk staan, van chirurgische wonden, evenals bloedingen in andere organen.

Van het spijsverteringsstelsel:

• misselijkheid,
• verlies van eetlust,
• braken,
• diarree,
• verhoogde activiteit van levertransaminasen.

Allergische reacties zijn ook mogelijk:

• huid blozen,
• jeuk,
• koorts,
• netelroos,
• rinitis,
• bronchospasmen,
• instorten,
• anafylactische shock.

Bij langdurig gebruik worden ook bijwerkingen van het bewegingsapparaat gedetecteerd:

• osteoporose,
• spontane fracturen.

anderen:

• voorbijgaande alopecia,
• hypoaldosteronisme.

bloeden

De belangrijkste complicaties van heparinetherapie zijn hemorragische. Ernstige bloedingen werden waargenomen bij 1-33% van de patiënten (één studie had 3 sterfgevallen op 647 patiënten (Levine en Hirsh, 1986)). In recente onderzoeken bij patiënten met PE werden ernstige bloedingen waargenomen bij minder dan 3% van de patiënten die werden behandeld met intraveneuze heparine (Levine et al., 1998). Vergelijkbare gegevens werden verkregen bij de behandeling van PE met heparines met laag molecuulgewicht. Over het algemeen neemt het risico op bloedingen toe met toenemende dagelijkse dosis en aPTT, maar de correlatie tussen deze indicatoren is zwak en bloeding kan zelfs optreden bij therapeutische aPTT-waarden. Ze worden meestal veroorzaakt door comorbiditeiten zoals recente operaties, trauma, maagzweren of trombocytopathieën. Het anticoagulerende effect van heparine stopt een paar uur nadat het medicijn is stopgezet. Bij lichte bloedingen is het meestal niet nodig om het tegengif heparine voor te schrijven . Bij levensbedreigende bloedingen kan de werking van heparine snel worden gestopt door een langzame infusie van protaminesulfaat . De minimale dosis protaminesulfaat moet worden toegediend om de neutralisatie van heparine te garanderen ( 1 mg voor elke 100 eenheden heparine die in het lichaam achterblijven, het wordt langzaam intraveneus toegediend (tot 50 mg per 10 minuten )).

Heparine trombocytopenie

Deze diagnose wordt gesteld met een afname van het aantal bloedplaatjes tot minder dan 150.000 µl ~ 'of 50% van het oorspronkelijke niveau. Het komt voor bij ongeveer 3% van de patiënten na 5-10 dagen behandeling met conventionele heparine (Warkentin, 1999). Heparines met een laag molecuulgewicht veroorzaken zelden trombocytopenie . Een derde van de patiënten met deze complicatie ontwikkelt ernstige trombose (soms levensbedreigend of waarbij amputatie van een ledemaat nodig is), wat vooraf kan gaan aan trombocytopenie. De meest voorkomende zijn veneuze trombose en longembolie, maar ook perifere arteriële trombose, myocardinfarct en beroerte zijn mogelijk. Heparinetrombocytopenie kan gepaard gaan met bilaterale bijniernecrose, huidlaesies op de injectieplaats en verschillende systemische reacties. Het optreden van trombocytopenie of andere hierboven genoemde complicaties na 5 dagen heparinetherapie of later (ongeacht de dosis of toedieningsweg) vereist onmiddellijke stopzetting van het geneesmiddel. Bij patiënten die in de voorgaande 3-4 maanden met heparine zijn behandeld, kan heparinetrombocytopenie zich sneller ontwikkelen vanwege de resterende antilichamen. De diagnose kan worden bevestigd door detectie van antilichamen tegen het complex van heparine met bloedplaatjesfactor 4, evenals door de studie van heparine-afhankelijke bloedplaatjesactivatie. Aangezien trombose kan optreden na stopzetting van het medicijn (Wallis et al., 1999; Warkentin, 1999), worden andere anticoagulantia voorgeschreven voor heparinetrombocytopenie - lepirudine of danaparoid (zie hieronder). Heparines met een laag molecuulgewicht mogen in dergelijke gevallen niet worden gebruikt, omdat ze vaak een kruisreactie vertonen met antilichamen tegen conventionele heparine. Warfarine kan bij patiënten met parinetrombocytopenie nat gangreen veroorzaken (Warkentin et al., 1997) of meervoudige huidnecrose (Warkentin et al., 1999), het kan alleen worden voorgeschreven na eliminatie van trombocytopenie en behandeling met andere anticoagulantia.

Andere complicaties

Bij patiënten die intraveneus of subcutaan heparine krijgen, is de activiteit van aminotransferasen vaak licht verhoogd bij normale niveaus van bilirubine en normale activiteit van alkalische fosfatase. Langdurige behandeling met therapeutische doses heparine (meer dan 20.000 eenheden/dag gedurende bijvoorbeeld 3-6 maanden) kan zelden osteoporose veroorzaken met wervelcompressiefracturen. Heparine remt, zelfs in kleine doses, de synthese van aldosteron in de bijnieren en veroorzaakt soms hyperkaliëmie.

contra-indicaties

Verschillende ziekten vergezeld van een vertraging van de bloedstolling; hemorragische diathese; hemorragische beroerte; bloeding van elke lokalisatie (behalve bloedingen bij embolisch infarct van de longen en nieren); ernstige aandoeningen van de nieren en lever.

Heparine mag niet worden gebruikt bij pathologische aandoeningen die gepaard gaan met een verhoogd risico op bloedingen , zoals:

• ziekten van het cardiovasculaire systeem: acute en subacute infectieuze endocarditis, ernstige ongecontroleerde arteriële hypertensie, aortadissectie, cerebraal aneurysma;
• erosieve en ulceratieve laesies van het maagdarmkanaal (GIT) (inclusief stress-geïnduceerde), spataderen van de slokdarm bij levercirrose en andere ziekten, langdurig gebruik van maag- en dunne darm drains, colitis ulcerosa, aambeien;
• ziekten van de hematopoëtische organen en het lymfestelsel: leukemie, hemofilie, trombocytopenie, hemorragische diathese;
• ziekten van het centrale zenuwstelsel: hemorragische beroerte, traumatisch hersenletsel; Kwaadaardige neoplasma's; aangeboren tekort aan antitrombine III en vervangingstherapie met antitrombine III-geneesmiddelen (om het risico op bloedingen te verminderen, is het noodzakelijk om lagere doses heparine te gebruiken).

Heparine wordt subcutaan, intraveneus (bolus of infuus) toegediend. Heparine wordt voorgeschreven als een continu intraveneus infuus of als regelmatige intraveneuze injecties, evenals subcutaan (in de buik). Heparine-natrium mag niet intramusculair worden toegediend vanwege het risico op het ontwikkelen van intramusculaire hematomen . Subcutane injecties worden bij voorkeur uitgevoerd in het gebied van ​​de anterolaterale wand van de buik (in uitzonderlijke gevallen worden ze geïnjecteerd in het bovenste deel van de schouder of dij), terwijl u een dunne naald gebruikt die diep, loodrecht, in de huidplooi tussen duim en wijsvinger moet worden ingebracht tot het einde van de injectie-oplossing . Het is noodzakelijk om elke keer van injectieplaats af te wisselen (om de vorming van een hematoom te voorkomen).

Het doseringsschema is individueel, afhankelijk van de gebruikte doseringsvorm, de indicaties, de klinische situatie en de leeftijd van de patiënt.

Bij een acuut myocardinfarct wordt aanbevolen om intraveneuze toediening van heparine in een dosis van 15.000-20.000 eenheden al in een ambulance en gedurende ten minste 5-6 dagen in een ziekenhuis voort te zetten, subcutane toediening in een dosis van 40.000 eenheden per dag ( elke 4 -6-8 uur uur voor 5000-10000 IU ).

In het geval van perifere trombose wordt eerst 5000 IE heparine intraveneus toegediend, daarna 30000-40000 IE / dag 3-6 keer per dag subcutaan of via een infuuspomp met een snelheid van 18 E / (kg uur) onder controle van APTT .

Voor de preventie van trombo -embolie wordt heparine in de pre- en postoperatieve periode 1-2 keer per dag subcutaan toegediend in een dosis van 5000 IE .

Bij massale trombose van de longslagader wordt het medicijn druppelsgewijs toegediend in een dosis van 40.000-60.000 IE gedurende 4-6 uur, daarna schakelen ze over op intramusculaire toediening van 40.000 IE per dag.

Bij directe bloedtransfusie wordt heparine bij 7500-10000 IE in de ader van de donor geïnjecteerd.

Vanwege de kans op precipitatie van de actieve ingrediënten, mag heparine-natrium niet worden gemengd met andere geneesmiddelen.

Natriumheparine-oplossing is onverenigbaar met de volgende geneesmiddeloplossingen: alteplase, amikacine, amiodaron, natriumampicilline, natriumbenzylpenicilline, ciprofloxacine, cytarabine dacarbazine,_cc781905-5cde-31945-bb3b hydrochloride, droperidol, erytromycine, gentamycinesulfaat, haloperidollactaat, hyaluronidase, hydrocortison-natriumsuccinaat, dextrose (glucose), idarubicine, kanamycinesulfaat, natriummethicilline, netilmicinesulfaat, opioïden, oxytetracycline B-hydrochloride hydrochloride promazine-hydrochloride, stremethsolazine-hydrochloride, promethsolazine-hydrochloride , tetracyclinehydrochloride, tobramycinesulfaat, cefalothine-natrium, cefaloridine, vancomycinehydrochloride, vinblastinesulfaat, labetalolhydrochloride, nicardipinehydrochloride.

Het anticoagulerende effect van natriumheparine wordt versterkt wanneer het gelijktijdig wordt gebruikt met andere geneesmiddelen die de hemostase beïnvloeden, waaronder antibloedplaatjesgeneesmiddelen (acetylsalicylzuur, clopidogrel, prasugrel, ticlopidine, dipyridamol), indirecte anticoagulantia (warfarine, fenyline. Syncumar), trombolytica (alteplase, streptokinase , urokinase), niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (fenylbutazon, ibuprofen, indomethacine, diclofenac, enz.), glucocorticosteroïden en dextran, wat resulteert in een verhoogd risico op bloedingen. Bovendien kan het anticoagulerende effect van natriumheparine worden versterkt bij gebruik in combinatie met hydroxychloroquine, sulfinpyrazon. probenecide, ethacrynzuur, cytostatica, cefamandol, cefotetan, valproïnezuur, propylthiouracil.

Het anticoagulerende effect van natriumheparine neemt af bij gelijktijdig gebruik met ACTH, antihistaminica, ascorbinezuur, ergotalkaloïden, nicotine, nitroglycerine, hartglycosiden, thyroxine, tetracycline en kinine. Heparine-natrium kan de farmacologische werking van ACTH, glucocorticosteroïden en insuline verminderen.

U kunt Heparine absoluut legaal op onze website kopen.

Bezorging wordt uitgevoerd naar alle landen in de wereld, die geen officieel verbod hebben op het ontvangen en verzenden van post (voornamelijk eilandlanden).

We garanderen dat je je pakket met Heparine zonder problemen bij de douane ontvangt ( we hebben onze eigen bezorgkanalen naar landen met strikte douane ).

We garanderen een terugbetaling als uw pakket om welke reden dan ook niet bij u is afgeleverd, volgens het PayPal-beschermingsbeleid.

Vanwege Quarantaine kan de levertijd iets oplopen, maar toch blijft de levering binnen redelijke grenzen en overschrijdt de levertijd tijdens de kerstuitverkoop niet.

Er is geen recept nodig!

U kunt op onze website legaal Heparine kopen zonder recept! 

Laboratoriummonitoring van de werkzaamheid en veiligheid van natriumheparinetherapie.

De dosis heparine-natrium moet worden aangepast op basis van laboratoriumparameters van bloedstolling. Bij gebruik van heparine-natrium is het noodzakelijk om de geactiveerde partiële tromboplastinetijd (APTT) of bloedstollingstijd (CWT) te controleren . De toegediende dosis heparine-natrium wordt als voldoende beschouwd als de APTT 1,5-2,5 keer de controlewaarden is ​​of als de ROS van de patiënt 2,5-3,0 keer de controlewaarden is. Bij continue intraveneuze infusie van natriumheparine wordt aanbevolen om de initiële APTT te bepalen en vervolgens om de 4 uur de APTT te bepalen, gevolgd door een verhoging of verlaging van de snelheid van de infusie van natriumheparine totdat het doelniveau van APTT is bereikt (1,5-2,5). keer hoger dan normaal), bepaal vervolgens de APTT om de 6 uur. Wanneer intraveneuze bolus natriumheparine wordt toegediend, wordt aanbevolen om de initiële APTT te bepalen en vervolgens de APTT te bepalen vóór elke bolustoediening, gevolgd door een verhoging of verlaging van de toegediende dosis natriumheparine. Bij subcutane toediening van natriumheparine wordt aanbevolen de APTT 4-6 uur na injectie onder controle te houden, gevolgd door een verhoging of verlaging van de toegediende dosis natriumheparine. Bij subcutane toediening van lage doses heparine-natrium (5000ME 2-3 keer per dag) ter preventie van trombose is het niet nodig om de APTT regelmatig te controleren, omdat. het neemt iets toe.

Voorafgaand aan electieve chirurgische ingrepen, om bloedverlies tijdens de operatie en in de postoperatieve periode te verminderen, wordt gewoonlijk aanbevolen om 7 dagen voor de operatie te stoppen met orale anticoagulantia (warfarine) en antibloedplaatjesgeneesmiddelen (acetylsalicylzuur, clopidogrel, ticlopidine).